Door het Ik-werkstuk kwam ik veel te weten
Aan mijn tijd op De van Oldenbarneveltschool heb ik ontelbare herinneringen. De meeste zijn leuk, positief en warm. En natuurlijk hoort het ook bij kinderen om school niet altijd even geweldig te vinden. Het is moeilijk om uit al die herinneringen er één uit te pikken. Al mijmerend, dacht ik … laat ik eens kijken wat mijn ouders en ik nog uit die tijd bewaard hebben.
Toen viel mijn oog op een opdracht, die ik in groep 8 moest maken. Een hele mooie VOS-opdracht. Ik moest in 2015, toen ik tien jaar oud was, een Ik-werkstuk schrijven. Misschien was dit wel voor het eerst dat ik op mezelf moest reflecteren en aan deze zelfreflectie woorden moest geven op schrift, zodat anderen – de juf – het ook konden lezen.
Dit werkstuk bewaarde ik en het voordeel daarvan is dat ik daaruit kan putten over hoe ik school toen ervoer. Als ik uit mijn geheugen put, ga ik mijn schooltijd vast romantiseren of anders beschrijven dan zij werkelijk was. Ik heb nu een redelijk waarheidsgetrouwe bron. Maar dan moet ik er natuurlijk ook bij zeggen dat ik misschien in 2015 ook niet de aller eerlijkste werkelijkheid beschreef. Ik schreef vast ook wel een beetje wat de juf wilde lezen en wat mijn ouders dachten dat goed was. Maar toch is het leuk om het werkstuk nog even open te slaan.

Hoofdstuk 1 gaat over Mijn leven van 0 tot 4. Ik leerde daar een heleboel dingen waar ik geen weet van had. Ik vroeg mijn ouders, tante en opa en oma wat zij zich nog herinnerden van die tijd. Een aantal dingen waren een openbaring voor mij. Hoofdstuk 2 ging over Mijn familie. Ik probeerde de recente stamboom van onze familie in kaart te brengen. Wist ik veel hoe de familie in elkaar zat? Hoofdstuk 3 had ik aan Vrije tijd gewijd. Dat ging over sport, piano, lezen, spelen en vakantie. Hoofdstuk 4 draagt de titel Mijn innerlijke ik 🙄 Gelukkig ben ik niet zelf gaan psychologiseren, maar heb ik vriendinnen benaderd om vragen voor mij te beantwoorden. Bijvoorbeeld: Waar denk jij dat ik het meest gelukkig van word? Wat vind je mijn goede eigenschappen? Of: Stoor je je wel eens aan mij? En: Wat zou ik kunnen doen om een nog betere vriendin te worden voor jou? Best wel grappig om terug te lezen. Een lesje ‘leer jezelf kennen, door de ogen van de ander’. Het een na laatste hoofdstuk gaat over School. Lees maar mee als je wilt. Het zal voor veel schoolgenoten herkenbaar zijn.

We zijn nu negen jaar verder. De VOS bestaat alweer 100 jaar. Wat een feest. Er is veel veranderd. Over wat er zou veranderen dacht ik toen ook een beetje na, door de opdracht van het werkstuk. Hoofdstuk 6 ging namelijk over de Toekomst.

Mijn toekomstbeeld als tien-jarig meisje bestond uit realistische en wat minder realistische scenario’s. Goed met de natuur gaan we nog steeds niet om helaas. Maar ik ben wel naar een fijne middelbare school gegaan (het Marnix) en daarna ben ik ook gaan studeren. Veel vragen die ik toen opwierp over wat komen zou, zijn nog onbeantwoord. Gelukkig ben ik (nog) geen zwerver geworden en twee kinderen heb ik ook nog niet. Als ik ze had en ik zou in Rotterdam wonen, zou ik ze in elk geval graag naar de VOS brengen. Voor mij was dat een hele gezellige school waar ik veel geleerd heb, onder andere door bijzondere opdrachten als deze.

Livia Kuypers, Leerling 2009-2016