Natuurlijk zijn er in 100 jaar VOS heel veel fijne en lieve juffen en meesters geweest. Daar lees je ook over in de andere verhalen, maar ééntje wil ik er graag even uitlichten. Iemand die in haar carrière een ommezwaai moest maken die voor haar niet gemakkelijk was. Zij werkte op de VOS in de tijd dat ik daar werkte, maar ook al jaren daarvoor. Juf Han Tuns (voorheen Kuipers)…

Han was hoofdleidster van de kleuterschool ‘de Paddenstoel’ in de van der Horststraat. Daar had zij het enorm naar haar zin. Haar leven draaide om de kleuters en ook na schooltijd was zij bezig met ideeën voor school, de administratieve zaken, inkopen doen, huisbezoeken bij de ouders brengen en de zieke kleuters niet vergeten met een lief kaartje. Kortom altijd in de weer voor ‘haar’ schooltje. Toen in 1985 de basisschool voor kinderen van 4 tot 12 werd geïntroduceerd werd de
Paddestoel aan de VOS toegevoegd en moest Han haar vertrouwde plekje verlaten en bij de VOS aan de slag als adjunct en juf van groep 1/2B.

Die verandering was niet gemakkelijk voor Han. Alles was zo anders. Zoveel mensen in het team, zoveel meningen en die lange vergaderingen. Het kwam op haar af. Han had de opleiding de KLOS gedaan en was dus een echte kleuterjuf en volgens Han was er toch een verschil met de PABO.
Vaak zei zij: ‘ze moeten veel te lang stil zitten die schapen, ze moeten spelen en bewegen’. Ook de drie R’s, Rust Reinheid en Regelmaat, stonden hoog in haar vaandel. Het duurde best een poos maar uiteindelijk had Han haar draai gevonden binnen de school, niet als adjunct maar fijn met haar eigen groep. Zo kwam zij weer iedere ochtend enthousiast met plannen en volle tassen materiaal die zij thuis in haar eigen kamer bewaarde (nog van de Paddestoel) naar school. Altijd een losse jas en zij begon de dag met cup a soup. Hahaha! Samen met haar kleuters zorgde zij voor het lokaal. Zij mochten de plantjes water geven, de afwas doen en met een sopje de tafels schoonmaken. De grote kleuters zorgden voor de kleintjes. Ook waren de handpoppen Karel de egel en Flappie het konijn dagelijks in actie en pakte Han met tentoonstellingen helemaal uit. Wat was het altijd een gezellige bedrijvigheid in haar lokaal en Han stond altijd open voor een geintje. Een paar anekdotes wil ik jullie niet onthouden al ben ik al voorbij de honderd woorden.

Op een dag werd een kleuter niet op tijd opgehaald. Het was de beurt van de papa. Een half uur te laat stormde de papa binnen. Ik zoek mijn dochter. Zij zit in (keek op zijn briefje) half B. . Het gezicht van Han veranderde in een poker-face. Komt u maar even binnen. Ondertussen kreeg ik een knipoog en lag dubbel in de gang. De deur stond op een kier en over haar leesbrilletje keek zij de jonge papa aan. Je weet toch dat de bel om 3 uur gaat? Dit is niet zo leuk voor je dochter. Ja mevrouw. En je dochter zit in groep één van 1/2 B. Ik geloof niet dat hij ooit nog te laat kwam.

Met regelmaat werd er een borrel georganiseerd op vrijdagmiddag na schooltijd. Er ging dan een briefje langs alle leerkrachten met ja of nee. Dan werden er wat boodschapjes gedaan. Knabbels, toostjes, smeersels enz. Han was natuurlijk ook van de partij en bestelde een biertje. Helaas werden de bierglazen niet als eerste in een schoon sopje gewassen. Gevolg: vette glazen en het bier sloeg dood. Oh, daar heb ik een oplossing voor riep Han. Geef mij maar een velletje van de keukenrol. Netjes rolde zij het velletje op en haalde het driemaal op en neer in haar glas bier. Et voila. Han Kazan toverde een heerlijk helder pilsje met een prachtige schuimkraag. Han, hoe kwam jij toch aan die foefjes? Sindsdien stond de keukenrol bij ieder borrel op tafel.

Zo weet ik nog veel te vertellen over Han maar hou het voor nu hierbij. In 2013 ging Han met pensioen na een knallende receptie in de gymzaal. Maar ze kwam nog jaren iedere maandagmiddag spelletjes doen in groep 3 bij meester Ruben.
Han is op 2 februari 2020 overleden. Wij zullen haar niet vergeten.

Lisa Brusse, Onderwijsassistente 1997-2023