Geluk.Wat een geluk heb ik gehad! Dat mijn kinderen op de school bij ons om de hoek waren toegelaten. De school waar zelfs mijn man, vroeger op heeft gezeten, totdat hij ging verhuizen. Geluk, niet omdat ze dan lekker makkelijk zelf naar school konden gaan. Nee, de gehele schooltijd heb ik ze naar school gebracht. Gewoon omdat dat kon, maar vooral ook omdat ik het contact met de school, de docenten, de ouders en de kinderen zelf gezellig vond. Zo heb ik zelfs drie goede vriendinnen aan het schoolplein overgehouden. Ik zie ze nog steeds en dan is het ook heel leuk om te horen hoe het met de kinderen gaat.

Tien jaar lang zijn wij kind aan huis geweest. Mijn dochter Mees, vervolgens ook mijn zoon Enzo en ikzelf. De jaren vlogen voorbij. De schooldagen zaten zeer gestructureerd in elkaar. Er werd veel geleerd, maar gelukkig was er ook ruimte voor leuke uitstapjes en excursies zoals naar de kinderboerderij, Diergaarde Blijdorp, de Efteling, het IFFR, Boijmans, de Kunsthal, Maritiem Museum en naar de Doelen gaan. En schoolreisjes, schaaktoernooien, luizen kammen, zwemles, sinterklaasfeest, sportdag, en vooral ook iedere dag heerlijk buitenspelen onder schooltijd in de geweldige speeltuin. De Finals waren jaarlijks ook een sportief feestje. Er zijn heel wat medailles en bekers gewonnen zowel individueel door mijn kinderen als ook met de groep. Omdat ik bij al deze activiteiten aanwezig ben geweest als hulpouder heb ik de kinderen in de klassen zien opgroeien van dichtbij, wat ik een bijzonder leuke ervaring heb gevonden. Boven op dat alles heb ik ook jarenlang met heel veel plezier creatieve naschoolse activiteiten op de VOS gegeven.

Ik heb het altijd jammer gevonden dat de kinderen tijdens de Corona crisis niet naar school mochten. Ik heb mijn kinderen zo lang mogelijk geen mobieltje gegeven, maar toen mijn zoon in groep acht thuis onderwijs kreeg, heeft hij er een gekregen omdat hij op die manier sociaal contact met zijn vrienden zou kunnen hebben. Dat gebeurde vervolgens maar mondjesmaat, maar ik denk wel dat in dat isolement direct een schermverslaving is ontstaan. Ik had het nog zo willen voorkomen. Gelukkig is het dat jaar nog wel gelukt een geweldige eindmusical in film vast te leggen en te presenteren. Een hele prestatie in zo’n roerige tijd. We hebben genoten!

Aan het eind van groep acht was iedereen, zowel leerling als ouder ook wel echt klaar voor de volgende stap. Helemaal klaargestoomd! De eerste stap van het opgroeien is dankzij de geweldige gepassioneerde en enthousiaste docenten van de VOS een gelukkige, vrolijke en ook buitengewoon leerzame tijd geweest. Ik heb enorm veel respect voor deze docenten en ben ontzettend blij dat zij er altijd waren en zijn om al onze kinderen te inspireren kind te zijn.
Bedankt voor de fijne tijd!

Mees, Enzo, Richard en Evelien de Jong, 2011-2020